donya-k

بهداشت عمومی شاخه ای از علوم بهداشتی است

مهندسی بهداشت محیط یکی از علوم کاربردی و شاخه ای از مهندسی محیط زیست است که تمرکز ویژه ای بر روی جنبه های بهداشتی و انسانی محیط زیست دارد.

سلامت (بهداشت) عمومی اشاره به «علم و هنر پیشگیری از بیماری، طولانی کردن عمر و ارتقاء سلامت انسان از طریق تلاش‌های سازمان یافته و انتخاب آگاهانه جامعه، سازمان ها، دولتی و خصوصی، جوامع و افراد دارد».

تجزیه و تحلیل سلامت جمعیت و عوامل تهدید کننده ی آن پایه ای برای بهداشت عمومی است.

"عموم" در این مسئله میتواند کوچکتر از یک مشت مردم ، یک روستای سالم و یا میتواند به بزرگی چندین قاره در یک مورد همه گیر باشد.

"سلامت(بهداشت)" خوب بودن فیزیکی،ذهنی و اجتماعی میباشد و بنابر تعریف سازمان بهداشت جهانی سلامتی صرفاً به معنی کمبود بیماری یا ضعف نیست.

بهداشت(سلامت) عمومی یک علم بین رشته ای میباشد . برای مثال: اپیدمیولوژی ( همه گیر شناسی)، آمار زیستی و خدمات بهداشتی و تمامیه وابسته های آنها...

سلامت محیط، سلامت جامعه، سلامت رفتاری، سلامت اقتصادی، سیاست های عمومی، سلامت ذهنی، امنیت شغلی، مسائل جنسیتی در سلامت و سلامت باروری (تولید مثل) از موارد مهم دیگر در بهداشت عمومی هستند.

اهداف بهداشت عمومی برای رشد کیفیت زندگی از طریق جلوگیری و درمان بیماری شامل نظارت بر مشکلات و شاخص های سلامت و همچنین ارتقاء رفتارهای سلامت میباشد.

سلامت(بهداشت) عمومی مدرن نیازمند تمرین بین تیم های چند رشته ای توسط کارکنان سلامت عمومی و پروفسور ها دارد.

این تیم ها می توانند شامل: اپیدمیولوژیست ها، متخصصین آمار، پزشکان، دستیاران پزشکان، پرستاران بهداشت عمومی، ماماها، میکروبیولوژیست های پزشکی، اقتصاددانان، سیاستمداران، ژنتیک شناسان و مدیران داده ها و حتی بسته به نیاز: افسران بهداشت محیط و بازرسان بهداشت عمومی، متخصصین زیستی و حتی دامپزشکان، کارشناسان جنسی و متخصصان بهداشت باروری میتوانند به این تیم ها دعوت شوند.

دسترسی به مراقبت های بهداشتی و بهداشت عمومی رقابت های سختی در رشد کشور ها ایحاد کرده است. در حال حاضر زیرساخت های بهداشت عمومی در این کشور ها در حال شکل گیری است.

بهداشت عمومی ریشه در اوایل دوران باستان دارد از آغاز تمدن بشر که بهداشت عمومی به رسمیت شناخته شد آب آلوده و فقدان دفع مناسب پسماند موجب شیوع بیماری‌های مسری شدند. (نظریه میاسما) مذاهب اولیه اقدام به تنظیم رفتاری کردند که به‌طور خاص وابسته به سلامت بودند از انواع مواد غذایی صرف شده تا تنظیم دقیق رفتارهای افراطی همچون نوشیدن الکل یا روابط جنسی. رهبران، مسول سلامت افرادخود برای اطمینان از ثبات اجتماعی، موفقیت و حفظ نظم بودند.

آنچه توسط دوران رم باستان استنباط شده این بود که دفع مناسب ضایعات انسانی یک اصل ضروری بهداشت عمومی در مناطق شهری بوده است. پزشکان معالج چین باستان عمل آبله کوبی را به دنبال یک اپیدمی بیماری آبله در ۱۰۰۰ سال قبل از میلاد مسیح توسعه دادند. یک شخص بدون بیماری می توانست ایمنی در برابر آنچه از طریق استنشاق پوسته های خشک شده که در اطراف جراحات عفونی افراد تشکیل شده به دست آورد.

همچنین کودکان با یک خراش در ساعد خود با زخم از آسیب محافظت می شدند. در سال ۱۴۸۵ جمهوری و نیز یک دادگاه عمومی از ناظران (سلامت) با توجه خاص به پیشگیری از شیوع بیماری های واگیردر از سرزمین های بیگانه تأسیس کرد.

منبع:.beytoote.